Πασχαλινή γαστρονομία, Βίτσα - Μίσιος - Κόκκορης - Δίλοφο – Βίτσα, με την επέκεινα χώρα

Ανάσταση στην Αρίστη και στη Βίτσα. Πάσχα ιδανικό, στη σαρακατσάνικη Στάνη στον Γυφτόκαμπο, την Κυριακή, παρουσίαση της καινοτομικής επιχείρησης και των προϊόντων από βουβαλινό γάλα της Οικογένειας Μπέκα με τις ευεργετικές ιδιότητες, τη γευστική και θρεπτική τους αξία, από τον ίδιο τον Γιάννη Μπέκα.

Το Νοέμβρη του 1910 έβρεχε πολύ δυνατά και συνεχόμενα για πολλές μέρες. Ο Βίκος άρχισε να φουσκώνει επικίνδυνα και παράσερνε ότι έβρισκε μπροστά του. Κάποια στιγμή ένας κορμός δέντρου δεν κατάφερε να περάσει από το κύριο τόξο και το έφραξε. Τα νερά αρχίσαν να σχηματίζουν λίμνη η οποία έφτανε μέχρι το γεφύρι του Κόκκορη. Παρόλ’ αυτά το γεφύρι άντεξε και απέδειξε την δύναμή του. (Σπύρος Μαντάς, Ηπειρώτικα Γεφύρια, εκδ. Λαϊκό Πολύπτυχο, Αθήνα 1984, σ. 34. Το εξάτομο μνημειώδες  έργο του Σπύρου Μαντά «Γεφυρογραφία της Πίνδου, 2020 είναι διαθέσιμο προς ανάγνωση στη Βιβλιοθήκη της Φειδούς στην επέκεινα χώρα). Το γεφύρι του Μίσιου όπου στάθηκε ο κορμός του δένδρου, είναι πέτρινο δίτοξο γεφύρι, μεταξύ των χωριών Βίτσα και Κουκούλι, στον Βίκο ποταμό, ή αλλιώς ξεροπόταμο (γιατί δεν έχει νερό αρκετά διαστήματα λόγω του πορώδους ασβεστολιθικού εδάφους). Κατασκευάστηκε το 1748 από τον Αλέξη Μίσσιο, από το Μονοδένδρι. Βρίσκεται σε υψόμετρο 773μ. συντηρήθηκε το 1938 από το κληροδότημα Αγγελικής Παπάζογλου και εκ νέου το 2006 από το Υπουργείο Πολιτισμού. Όπως διαπιστώσαμε βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, έχει άνοιγμα τόξου 18μ. (το μεγάλο) και 6μ. (το μικρό), με ύψος τόξου 10μ. το μεγάλο και 5,80 το μικρό και με μήκος καταστρώματος – βατής γέφυρας 37μ. και πλάτος 2,90μ. 

Μεταξύ των 21 συμμετεχόντων, ο μικρότερος, ο Νικόλας, κράτησε ζωντανό το ενδιαφέρον μας και μας έκανε να ξεχνιόμαστε στο περπάτημα και την ανηφόρα, μεταφέροντας μας αμέτρητες πληροφορίες και εντυπώσεις για το ζωϊκό βασίλειο και τη φύση.